Ντεμπόρντ-Βαλμόρ, Μαρσελίν

(MarcelineDesbordes-Valmore, Ντουέ 1786 – Παρίσι 1859). Γαλλίδα ποιήτρια. Η ζωή της υπήρξε μια σειρά από οδυνηρές δοκιμασίες: ο θάνατος της μητέρας της, την οποία είχε ακολουθήσει στη Γουαδελούπη, σε αναζήτηση καλύτερης τύχης· ένας μεγάλος άτυχος έρωτας (μάλλον για τον Ανρί ντε Λατούς)· οι πενιχρές επιτυχίες της ως ηθοποιού και τραγουδίστριας του θεάτρου, όπου είχε αρχίσει από παιδί να παίζει, αργότερα οι περιπλανήσεις της στην επαρχία στο πλευρό του ηθοποιού Βαλμόρ, τον οποίο παντρεύτηκε το 1817 και, τέλος, ο πρόωρος θάνατος των δύο παιδιών της. Υπήρξε από τους πρώτους εκπροσώπους (1819) της ρομαντικής ποίησης στη Γαλλία. Σε μια σειρά από διαδοχικές συλλογές, όπως: Οι θρήνοι (1833), Φτωχά λουλούδια (1839), Ιστορία σε στίχους για τα παιδιά (1840), Ανθοδέσμες και προσευχές (1843) - απέδειξε τη γεμάτη αίσθημα και πάθος ποιητική της φλέβα, την οποία εκτίμησε πολύ ο Σεντ-Μπεβ. Πολλά από τα καλύτερα έργα της κυκλοφόρησαν σε μια συλλογή που εκδόθηκε (1860) μετά τον θάνατό της. Οι αρετές ρυθμού και μελωδικότητας της ποίησης της άσκησαν αναμφίβολα επίδραση στον Βερλέν, ο οποίος αφιέρωσε στη Ν. ένα από τα δοκίμιά του για τους καταραμένους ποιητές (1888).